Pejmanblog: Gran Torino

پژمانبلاگ

پنجشنبه، فروردین ۰۶، ۱۳۸۸

Gran Torino

همان آرامش همیشگی، همان تنهایی کلنجار برانگیز تمام شخصیتهای اصلی فیلمهای کلینت ایستوود، در فیلم آخرش Gran Torino نیز تماشاگر را رها نمی کند و در آرامشی باور نکردنی، آنقدر عمیق روابط انسانی را برایت به تصویر می کشد که وقتی فیلم تمام می شود، خودت می مانی و تیتراژی که دوست داری نوشته هایش تا همیشه بالا بروند و تو همچنان که ساکت روی صندلی ات نشسته ای، تن به هیپنوتیزم این نوشته ها و موسیقی آرام بدهی و به هزار چیز ناگفتنی فکر کنی.
کلینت ایستوود اعلام کرده که این فیلم آخرین فیلمی است که به عنوان بازیگر در آن ظاهر می شود و حقاً که این کار آخر را خوب تمام کرد. تمام بار فیلم روی پیرمرد تلخ غرغروی فیلم است که از ابتدا می دانی قرار است دوستش داشته باشی.
استاد در این سالهای آخر، بد جوری دود از کنده شان بلند می شود. Gran Torino را دوست داشتم.

برچسب‌ها: Movies