از فیلمهایی که امسال در جشنواره فیلم دوبی دیدم دو فیلم، قابل توجه و گیرا بودند که عبارت اند از " 4ماه، 3 هفته و 2 روز " و " لبه بهشت " که از دیدن هر دو بسیار لذت بردم.

"4ماه، 3 هفته و 2 روز" از کشور رومانی که برنده نخل طلای امسال جشنواره کن شد، فضایی سیاه و کمی آزار دهنده دارد. نبود موسیقی متن، ریتم کند و سکوت های طولانی ، بیننده را در عمق داستان میخکوب می کند، آنقدر که یادم می آید تمام فیلم دوربین روی دست حرکت می کند و باعث شده عدم تعادلی که در داستان وجود دارد در تمام صحنه ها به بیننده منتقل شود. داستان فیلم با استرس پیش می رود ولی تامل و تاکید روی بعضی صحنه ها استرس فیلم را کنترل کرده. بازی ها بسیار روان هستند و چند سکانس طولانی شاهکار دارد که با یک برداشت گرفته شده ، مدتها بود سکانس طولانی که چند بازیگر درگیر آن باشد و اینقدر روان پیش برود ندیده بودم، در این فیلم دو سکانس اینگونه هست که به راحتی فراموش نخواهم کرد.
با توجه به اینکه دیروز اعلام شد که این فیلم جزو پنج کاندیدای دریافت جوایز گلدن گلوب در رشته فیلمهای خارجی است، پیش بینی اینکه در اسکار هم حضور داشته باشد چندان دور از ذهن نیست.

" لبه بهشت " فیلمی از سینمای آلمان و به کارگردانی یک ترک مهاجر آلمانی است. نود درصد دیالوگ های فیلم به زبان ترکی است و داستان فیلم همان داستانی است که من همیشه از روایت آن لذت می برم، آدمهایی که بدون آنکه خودشان بدانند در نقاطی از زندگی به هم مربوط شده اند، زنجیره ای از اتفاقات مستقل که وقتی از دورتر به آن نگاه می کنی به صورت یک مجموعه واحد در می آید و در نهایت.... همه به هم مربوطیم.
لبه بهشت فیلمنامه ای بسیار قوی و گیرا دارد و خیلی هوشمندانه روایت شده، فیلم در سه اپیزود بیان می شود که داستان هر اپیزود با دو اپیزود دیگر ارتباط دارد و لحن بیان فیلم آنقدر جذاب است که مهلت نمی دهد ساعتت را در زمان دو ساعته فیلم نگاه کنی.
اینگونه فرم روایت چند سالی است که در سینمای جهان تکرار می شود و هنوز هم جذابیتش را از دست نداده، بعید نمی دانم این فیلم هم جزو پنج کاندیدای اسکار فیلم خارجی امسال باشد.

اگر دنبال دیدن فیلمهای متفاوتی از سینمای غیر هالیودی هستید، دیدن هر دو فیلم بالا را هر وقت و هر طور که به دستتان رسید توصیه می کنم. داستان هر دو فیلم به گونه ایست که امکان دیدن قانونی آن در شبکه رسانه ای فعلی ایران غیر ممکن است، به همین خاطر خوشبختانه نه تلویزیون و نه شبکه ویدیویی به جان این دوفیلم نخواهند افتاد تا تکه پاره اش کنند، آنها که ایران هستند می توانند با خیال راحت دنبال نسخه های خارجی آن باشند.

پی نوشت: لینک مطلب نوشته شده در کاغذ دیجیتال