در این سفرم به تهران، به نظرم قیمت بعضی چیزها با دوبی تقریباً یکی شده، یعنی آنقدر گران شده که تقریباً هم قیمت دوبی است. از آن جمله یکی آژانس ها بودند که قیمتهایشان تقریباً برابر با تاکسی های اینجاست که عموماً دربست می برند. مورد دیگر هم رستورانها بودند که قیمتشان در مقایسه با کیفیت و مقدار غذا چیزی نمانده به دوبی برسد. با این رشد تورمی که ایران دارد فکر کنم بار بعدی که به ایران بروم بعضی قیمتها از دوبی گرانتر باشند.
این را بگویم که این برداشت من شاید به خاطر کوتاه بودن اقامتم اشتباه باشد ولی در اینکه میزان تورم از یکسال و نیم گذشته فراتر از حد انتظارم بود اشتباه نمی کنم. ویزیت دکتر متخصص 9000 تومان که یکسال و نیم پیش 6000 تومان بود. قیمت تاکسی ها هم یک و نیم و در بعضی مسیرها دوبرابر شده بود.

در این سفر جاهایی که غذای غیر خانگی خوردم اینها بودند:

"کافه نادری" : شاتو بریانش همان کیفیت قبل را دارد ولی قیمتش دو هزار تومان گرانتر شده بود و البته که چسبید.

"برگر ذغالی" : همچنان به نظرم از همبرگرهای فست فودی مثل مک دونالد و برگر کینگ بهتر است ولی برگرهای بهتر از آن در دوبی خورده ام که فست فودی نیستند.

"یک" یا همان فری کثیف که همچنان روند گذشته را حفظ کرده و ساندویچ هایش عجیب می چسبد البته یکی از دلایلی که می چسبد این است که از آن مکانهای خاطره ساز است ولی هنوز هم کیفیتش خوب است.

یک کبابی در اکباتان که غذایش را در خانه خوردم و اسمش یادم نیست ولی به خاطر اینکه در دوبی کباب خوب پیدا نمی شود به نظرم خیلی خوشمزه آمد، الان نمی توانم با کبابی های دیگر تهران مقایسه اش کنم چون خیلی وقت است که در تهران کباب نخوردم ولی می گفتند که یکی از بهترین هاست.

در این اقامت همین چهار بار غذای بیرون خوردم. برنامه داشتم که رستوران شرف الاسلامی در بازار هم بروم که به دلیل بسته بودن بازار در روزهایی که ایران بودم مهیا نشد.

نکته یک: الان که اینها را نوشتم بد جوری بزاق دهانم ترشح شد.

نکته دو: یک وقت شک نکنید که من شکمو هستم! این بخش سفرنامه همیشه از مهمترین بخش هاست.

پی نوشت: اسم کبابی در اکباتان کبابی اکبری است.