Déjà vu
فیلم هایی که در داستانشان با زمان بازی می شود و سفر به گذشته و آینده در آنها ممکن می شود، معمولاً خطاهای منطقی دارند و این فیلم هم از آن مستثنی نیست ولی این بار داستان خیلی جذاب است و به عنوان یک فیلم اکشن، خوب از آب درآمده به خصوص که دنزل واشنگتن هم در فیلم بازی می کند. دیدنش به عنوان فیلمی برای اوقات فراغت توصیه می شود ولی خیلی جدی اش نمی توان گرفت.

Lucky Number Slevin
هیچکاک می گوید، یکی از خصوصیات فیلمنامه خوب این است که در همان پنج دقیقه اول چنان مشتی به صورت تماشاگر بزند و او را شوکه کند که تا آخر فیلم تحت تاثیر آن ضربه بماند، اگر ضربه اول را خوب زدی و بقیه فیلمنامه را بد نوشتی هم می تواند خیالت راحت باشد که بیننده تا آخر فیلمت را با علاقه می بیند.
این فیلم از آن دسته فیلم ها است که ضربه اول را خوب می زند و بقیه فیلم را با اتکا به همان ضربه جلو می برد. چند سکانس خوب و چند صحنه، بازی خیلی خوب در فیلم هست که بیشترش مربوط به بن کینزلی است که در یکی دو صحنه خیلی انرژی برای بازی گذاشته. بروس ویلیس مثل همیشه خشن دوست داشتنی است و از این پسره نقش اول فیلم جاش هرتنت هنوز خیلی خوشم نمی آید. این فیلم هم مثل " دژاوو" فقط یک اکشن متوسط رو به خوب است و اگر انتظار دارید بعد از دیدنش متحول شوید، لازم نیست فیلم را ببینید.

V for Vendetta
قضاوت درباره فیلمهایی که بر اساس کمیک استریپ ها نوشته می شوند مستلزم این است که در فضای اجتماعی که کتاب نوشته شده زندگی کرده باشی و با کمیک استریپش ارتباط برقرار کرده باشی. اگر بخواهم این فیلم و داستانش را مستقل نگاه کنم ، خیلی شعار گونه و آرمانگرایانه است. اتفاقات فیلم در آینده ای نه چندان دور می افتد که عقاید فاشیستی بر انگلستان حاکم شده و نجات دهنده ای می خواهد مردم را بر علیه حکومت تحریک کند و ساختمان پارلمان را منفجر. راستش با فضایی که از اول فیلم دیدم فکر نمی کردم دو ساعت را تا آخر فیلم دوام بیاورم ولی آوردم. البته فیلم آنقدرها هم فانتزی نیست، فضای غلو شده سیاسی و اجتماعی که در فیلم هست، امروزه کمرنگ ترش را در گوشه کنار دنیا می بینیم. شجاعت ناتالی پورتمن هم در تراشیدن موهایش آنهم جلوی دوربین، قابل تحسین بود و یکی از جنبه های قوی تبلیغاتی فیلم شد و مردم را به سینما کشاند. هر جا از فیلم شنیدم، اول صحبت راجع به کچلی ناتالی پورتمن بود بعد راجع به موضوع و هنرپیشه های دیگر. از وقتی که برای فیلم گذاشتم پشیمان نیستم، شما هم می توانید امتحان کنید ولی اگر پشیمان شدید پای خودتان.

تمام این پنج فیلمی که در این دو نوشته معرفی شد، فیلمهای " ببین و برو " هستند، یعنی دیدنش وقت تلف نمی کنند و سرگرم کننده هم هستند ولی اگر نبینید هم چیزی را از دست نداده اید. اینها چیزی در بیننده جا نمی گذارند و وقتی تمام می شوند می توانید بدون فکر و با آرامش بروید رستوران یا بروید بخوابید. یکی از دلایلی که راجع بهشان می نویسم برای مراجعه خودم در آینده هم هست. چون خیلی از این فیلمها را بعد از چند سال کاملاً فراموش می کنم.

در نوشته بعدی - و آخر از این سری - راجع به دو فیلم دیگر که یکی خیلی خوب و دیگری خیلی مزخرف بود خواهم نوشت.

پس... ادامه دارد...