مطالب پراکنده و متمرکزی که از سفر می خواستم بنویسم نوشتم، ممکن است باز هم نکاتی یادم بیاید که گوشه ای اضافه کنم یا اینکه عکسهایی از سفر را در وبلاگ بگذارم، ولی سفرنامه این بار اروپا را رسماً تمام می کنم.

در این مدتی که فضای وبلاگ صرف نوشتن از سفر بود، چند فیلم دیدم که چون تعدادشان زیاد شده با نگاهی اجمالی راجع بهشان می نویسم:

The Mistress of spices:
تنها چیزی که تحریکم کرد فیلم را ببینم دیدن بازی آیشواریا رای بود و رنگ و لعاب فلفلی فیلم ولی هیچ کدام به وقتی که تلف کرد نمی ارزید. نبینید.

Saw3:
ادامه ای بر چندگانه ترسناک " ارّه " که از نحوه داستان پردازی هر سه تا فیلم تا به حال خوشم آمده و از معدود فیلمهای است که دنباله هایش افتضاح از آب در نیامده اند.

Alpha Dog:
یک بازی عالی دارد که به کل فیلم و داستانش می ارزد، آنهم بازی " بن فاستر" است. فکر کنم از آن اعجوبه ها باشد که تازه کشف شده و آینده درخشانی دارد. فقط به خاطر بازی او هم که شده فیلم را ببینید. همین را بگویم به خاطر اینکه هر چه بیشتر شبیه مصرف کنندگان مواد مخدر به نظر برسد، غیر از تحقیق و زندگی با یک سری معتاد، سر فیلم برداری قطره ای در چشمش می ریخته که مردمک چشم را باز می کرده و به همین خاطر مجبور بوده، صحنه هایی که فیلم برداری نبوده با چشمان بسته به حرف های کارگردان گوش دهد چون نور، شدیداً آزارش می داده.

اخراجی ها:
اکیپ فیلم غیر از کارگردان، همه حرفه ای اند، به همین خاطر رنگ و لعاب کار خوب در آمده، ولی بازی ها کلیشه ای و از سر باز کنی به نظر می رسد. فیلم نامه هم با آنکه مشاوران خوبی داشته از اواسط داستان کم می آورد. تنها نکات جالب فیلم، چند تکه کلامی با مزه است که تا حالا کسی در سینما بیان نکرده و همین مردم را کنجکاو کرده. در همین ژانر لیلی با من است خیلی دیدنی تر و قابل لمس تر بود. من که می دانم از سر کنجکاوی بالاخره فیلم را می بینید پس چیزی نمی گم!

Borat

یک طنز موقعیت که مجموعه ای است از تکه های به هم چسبیده ای از ایده های سرکار گذاشتن ملت. من اسم این را سینما نمی

گذارم ولی اگر با دید تلویزیونی نگاهش کنیم ، تکه های خنده دار زیادی داشت که نزدیک بود اشکم را از خنده در بیاورد.

ادامه دارد...