سومین روز از حضورمان در پاریس به طور کامل صرف موزه لوور شد. دیدن 35000 اثر در کل موزه و بیشتر از 10 کیلومتر مسیر پیاده روی ( با احتساب رفت و برگشت ها )، باعث می شود که به هیچ عنوان نتوانی کل موزه را در یک روز ببینی، از ساعت چهارم به بعد، دقتت کم می شود و از خیلی قسمتها بدون هیچ دیداری عبور می کنی، ولی می توانی در موزه با سرعت معمولی قدم بزنی و اجازه بدهی ، نقاشی ها وارد حوزه دیدت شوند و ورودی کوچکی از این منظر داشته باشی، مثل موسیقی ای که پخش می شود و تو با دقت گوشش نمی کنی ولی اثرش را روی تو می گذارد.
بعد از فیلم راز داوینچی سر مونالیزا خیلی شلوغ شده، یک نوار مخصوص تور داوینچی کد دم در ورودی موجود است به قیمت 10 یورو و با راهنمایی انگلیسی و فرانسوی " ژان رنو " ، یک راهنمای صوتی موزه هم هست که این بار از گرفتنش صرف نظر کردم ولی توضیحات کامل راجع به بیشتر آثار معروف لوور را با وارد کردن شماره آن اثر در آن راهنما خواهی شنید.

من مقدار معتنابهی از زمان دیدارمان از ساختمان لوور – که قبلاً کاخ لویی چهاردهم بوده - را با این سوال گذراندم که لویی چهاردهم در این خانه به این بزرگی چه می کرده، فکر کنم بسیاری از زوایایی خانه اش را در تمام عمرش ندیده باشد. بزرگی خارج از اندازه، غیر از جاه طلبی نشانه چیست؟

راستی گفتم جاه طلب یادم افتاد یکی از اصول من این است که به مردانی که کفش نوک تیز پایشان می کنند اعتماد نکنم، حتی اگر دوستشان داشته باشم. ( این یکی ربطی به پاریس نداشت ولی بعداً یادم می رفت بگویم )