منطقه ی ظفار با یک رشته کوه هلالی که دو طرفش توسط اقیانوس هند بسته شده، شروع می شود و داخل این هلال تا دریا را در بر می گیرد، به همین دلیل از نظر استراتژیک خیلی با اهمیت است، چون ورودی های این منطقه از هر دو طرف یعنی دریا و کوه، محدود و قابل کنترل هستند به همین دلیل بوده که قبل از انقلاب ایران گروهی شورشی تصمیم به جدا سازی این قسمت از عمان می کنند و ارتش آن زمان عمان هم توانایی مقابله و فتح ظفار را نداشته، پس سلطان قابوس از شاه ایران کمک می خواهد و شاه هم ارتش دریایی و هوایی ایران را به منطقه گسیل می کند و به داد سلطان قابوس می رسد وگرنه الان برای رفتن به صلاله باید ویزای جدا می گرفتیم.

مهمترین و بزرگترین شهر ظفار، صلاله است و بقیه آبادی هایی هستند که یا کنار دریا یا داخل کوه ها شکل گرفته اند، مقبره ایوب پیامبر هم در همین کوه ها و در منطقه ای به نام ایتن است که عموما، مورد بازدید مسلمانان قرار می گیرد، یک پارچه سبز خیلی بزرگ روی یک قسمت باز خاک انداخته اند و می گویند بقایای ایوب زیر این خاک است، یک قسمت مربع در حیاط بیرونی هم گل گود رفته با جای پای یک انسان بسیار بزرگ است که می گویند این جای پای ایوب است، جای پا با تمام انگشتان تقریباً دو برابر و نیم پای من بود خود قبر هم نزدیک به دو متر و نیم طول داشت.

یکی از قسمت های جالب و هیجان انگیز سفر، توجه به شماره ماشین ها بود و اینکه هر چه از مسقط دورتر می شدیم ماشین های نمره دوبی کمتر می شد و به همین خاطر اگر ماشینی با نمره دوبی ما را می دید احساس همشهری بودن بهش دست می داد و به ما هم همینطور، در پارکینگ هتل چند ماشین نمره دوبی بود ولی در شهر به ندرت نمره دوبی دیده می شد.

ما هم مثل بقیه توریستها صبح را به طبیعت گردی در کوه ها و شهرهای اطراف گذراندیم و شب را در هتل ولی برای اینکه شب صلاله را هم ببینیم گشتی در شهر زدیم که به یک مطلب جالب بر خوردیم، بیشترین چیزی که در شهر دیده می شود می دانید چیست؟.... سلمانی!!!؟ در خیابانها مرکزی شهر، به طور متوسط هر صد متر یک سلمانی مردانه است، همه هم تابلو های بزرگ و مشخص دارند، بعد از آن بقالی و بعد از آن پارچه فروشی بود. مثل اینکه مردم شهر فقط به این سه مغازه نیاز دارند، آنقدر تعداد سلمانی ها زیاد بود که به نسبت جمعیتی که در شهر دیدیم فکر کنم برای هر پنج نفر یک سلمانی وجود داشته باشد. هنوز هم نفهمیدم چرا اینقدر سلمانی مهم است!؟