پژمانبلاگ
سه‌شنبه، بهمن ۰۲، ۱۳۸۶
تجربیاتی از شرکت در یک مسابقه دوی همگانی -2


بالاخره دیشب ( دوشنبه) سایت ماراتن دوبی، آمار رسمی شرکت کنندگان و درجه بندی آنها را اعلام کرد. کار جالبی که امسال کرده اند این است که درجه بندی دوندگان بخش ماراتن را بر اساس زمان استارت – پایان محاسبه کرده اند نه بر اساس زمانی که گلوله شلیک می شود، به همین خاطر کسانی که انتهای صف شروع بوده اند ولی زمان خوبی را دویده اند رتبه واقعی خود را می گیرند، ولی در بخش ده کیلومتر همچنان از زمان شلیک، رتبه ها چیده شده اند.
کلاً 787 نفر در بخش ماراتن و 2793 نفر در بخش ده کیلومتر از زن و مرد شرکت کرده اند.
زمان من : 00:59:20 از استارت تا پایان و 01:02:10 از زمان شلیک تا پایان اعلام شده که رتبه ام با محاسبه زمان دوم، از بین 1887 شرکت کننده مرد، 1059 شده است. اگر زودتر به خودم می جنبیدم و اوایل صف قرار می گرفتم می توانستم تا رتبه 800 هم پایین بیایم که البته این اعداد و ارقام بیشتر برای دیگران جالب است تا برای کسی که در مسابقه دویده.



برای آنها که اینگونه رتبه بندی را ناعادلانه می دانند بگویم که غیر از نفرات اول تا بیستم یا حتی سی ام که با امید و انگیزه مقام آوردن می دوند و غیر از آنهایی که گروهی در مسابقات شرکت می کنند و مقام آوردن برای گروهشان را هدف قرار می دهند، بقیه دوندگان انگیزه هایی فراتر از " چندم شدن " دارند، بیشترین چالش در اینگونه مسابقات، شخصی است و قرار مدار هایی است که هر کس با خودش می گذارد. پیرمرد هفتاد و پنج ساله ای که کل مسیر چهل و دو کیلومتری ماراتن را در مدت هفت ساعت و اندی هروله می کند و پنج ساعت بعد از نفر اول به خط پایان می رسد، برایش مهم نیست که نفر آخر باشد، مهم این است که به خط پایان رسیده، او با تعاریف خودش قهرمان است. مثل کوهنوردی که وقتی به قله رسید فکر نمی کند چگونه و چند ساعته و چند روزه آمده است، مهم این است که الان نوک قله است. در ورزشهای استقامتی، پیمودن برای پیمودن، تلاش برای تلاش است که معنی دارد. تکرار مداوم ریتم دویدن در بدن به صورت طولانی، تقریباً همان مکانیسمی را ایجاد می کند که ذکر گفتن در دروایش به وجود می آورد، بعد از مدتی دونده در یک فضای جدید ذهنی وارد می شود که لذتش را فقط خودش درک می کند و از بیرون چیزی معلوم نیست ولی آنجا جایی است که تعاریف تغییر می کند. اینها چیزهایی است که میزان آن به ظرفیت هر دونده بر می گردد ولی "چندم شدن" از آخرین چیزهایی است که یک دونده به آن اهمیت می دهد، لذتهای اصلی قبل از آن برده شده .

در ده کیلومتر فقط گوشه ای از این لذت خودش را نشان می دهد. می گویند اگر می خواهی برای تفریح بدوی سه کیلومتر بدو ولی اگر می خواهی یک چیز جدید را در زندگی ات مشاهده کنی که قابل تعریف نیست، یک مسیر ماراتن را تمام کن.



ادامه دارد...

برچسب‌ها: