همانطور که نوشته بودم، جمعه گذشته در بخش مسابقه 10 کیلومتر دوندگی دوبی که در کنار مارتن دوبی برگزار می شد شرکت کردم و تقریباً همانطوری دویدم که انتظار داشتم. از وقتی تصمیم به شرکت در این مسابقه گرفتم هدفم فقط این بود که مسیر مسابقه را در کمتر از یکساعت بدوم که دویدم، پنجاه و نه دقیقه و بیست و پنج ثانیه زمانی است که ساعت خودم آنرا ثبت کرد. بر خلاف وعده سایت ماراتن، هنوز با گذشت بیش از 48 ساعت از پایان مسابقه، نتایج آن در سایت اعلام نشده ولی نباید بیش از ده ثانیه تلورانس داشته باشد.

برای آنهایی که می خواهند بدانند زمان در اینگونه دوهای همگانی چگونه اندازه گیری و ثبت می شود می گویم که وقتی شماره های دونده ها را روز قبل از مسابقه به آنها می دهند، یک چیپ الکترونیکی کوچک هم به هر فرد داده می شود که روی آن کد مشخص هر دونده ثبت شده است و طوری طراحی شده که با بند کفش روی کفش ها بسته می شود و همان چیپ – کلمه فارسی اش را نمی دانم حوصله هم ندارم دنبالش بگردم اگر کسی می داند لطفاً بنویسد – با عبور از سنسورهای دروازه شروع و پایان، زمان دقیق را اندازه گیری می کند. البته زمان رسمی مسابقه که دوندگان بر اساس آن رتبه بندی می شوند از زمان شلیک گلوله استارت محاسبه می شود و کسانی که دیر به صف بندی می رسند و به خاطر ازدحام، خیلی پشت خط استارت قرار می گیرند زمان را هم از دست می دهند، مثلاً بنده که این تجربه را نداشتم و پنج دقیقه قبل از شروع مسابقه یاد قضای حاجت افتادم، از وقتی شلیک استارت زده شد بیشتر از یک دقیقه طول کشید تا به خط استارت رسیدم و همین زمان به زمان محاسبه من اضافه می شود و در نهایت زمانی که رتبه من بر اساس آن محاسبه می شود چیزی حدود یکساعت و یک دقیقه خواهد بود. البته برای اطلاع دوندگان معمولاً هر دو نوع زمان را اعلام می کنند.

این نوشته طولانی شد، در نوشته بعدی از تجربیات دویدن در میان جمع می نویسم شاید تا فردا آمار دقیق هم اعلام شود.