برای اولین بار مسئولین قانون گذار دوبی با پدیده ای روبرو شده اند که برای گذار از هر دوره اجتماعی باید با آن روبرو شد و یاد گرفت چطور آنرا مدیریت کرد : " اعتراض " .

از یکشنبه دیگر یعنی اول جولای عوارض عبور توسط ماشین از دو نقطه در دبی اعمال خواهد شد که مردم را نگران کرده و اعتراض های بسیاری از جهات مختلف به اعمال این عوارض صورت گرفته که از وقتی به دوبی آمده ام ، اولین بار است چنین واکنش گسترده و همه گیری می بینم.

اول یک توضیح برای آنها که در دوبی نیستند.
قرار است از هفته آینده طرحی به اجرا در بیاید به نام " سالک "* ( ترجمه ای که از آن ارائه داده اند به معنای روان و جاری است که بیشتر به سلیس خودمان نزدیک است تا معنی سالکی که ما فارسی زبانها در ذهن داریم ).
برای این منظور در دو نقطه از بزرگراه پر تردد دوبی دروازه های الکترونیکی به بزرگی تابلو های راهنما در بالای سر هر دو لاین بزرگراه نصب شده اند و با هر بار رد شدن از زیر این دروازه ها باید مبلغ 4 درهم ( کمی بیشتر از یک دلار ) بپردازیم. نحوه پرداخت آن هم این است که کارتهای مخصوصی را که از قبل تهیه کرده ای و داخل آن اعتباری قرار دارد جلوی شیشه ماشین نصب می کنی و با هر بار عبور از زیر دروازه با هر سرعتی، به طور خودکار از اعتبار آن کم می شود، اگر هم کارت نداشته باشی یا اعتبارش تمام شده باشد پشت همان دروازه برای هر لاین یک دوربین است که عکس شماره ماشینت را می گیرد و جریمه ات می کند. به عبارتی کسی که هر روز از زیر هر دو دروازه برود و برگردد - که محل کار بسیاری از ساکنان است – باید چهار بار شارژ بپردازد.

مشکل اصلی از اینجا پیش می آید که این بار اینطور که پیداست هدف اصلی اجرای این طرح کسب درآمد برای خرج در بهبود راهسازی دوبی است و نه از بین بردن ترافیک. دلیل اول اینکه زمان شارژ این دو دروازه بیست و چهار ساعت و تمام روزهای هفته است و دلیل دیگر اینکه اگر قرار بر از بین بردن ترافیک این بزرگراه بود باید کل محدوده را شارژ می کردند ولی فقط رد شدن از همین دو نقطه شارژ دارد و اگر از هر راه دیگری خودت را به پشت دروازه و ادامه بزرگراه برسانی هیچ شارژی پرداخت نمی کنی.
آنطور که خود دولت اعلام کرده، درآمد حاصل از این طرح سالی 600 میلیون درهم ( حدود 163 میلیون دلار ) تخمین زده می شود که مدام اعلام می کنند قرار است تمامش در طرحهای عمرانی شهر خرج شود.

اعتراضاتی که این روزها زمزمه می شود و همه را نگران کرده این است که مسیرهای جایگزینی که نزدیک این دو نقطه هستند برای این حجم ماشین کافی نیستند و از طرفی یکی از مسیرهای جایگزین، منطقه ای مسکونی آرام و اعیان نشین است که با هجوم هزاران ماشین در روز، تمام آرامشش را از دست خواهد داد و دیگر مسیرها هم همین حالا در بعضی ساعات روز ترافیک سنگین و غیرقابل تحملی دارند چه برسد به اینکه سیل ماشین های فراری از پرداخت عوارض هم به آن اضافه شود.

آنقدر زمزمه ها شدید بود که به صورت شایعه تاخیر در اجرای پروژه در آمد و امروز مقامات سازمان حمل و نقل مجبور به تکذیب شایعه شدند و اعلام کردند الا و بلا از یکشنبه دیگر طرح اجرا خواهد شد و هیچ تاخیری در آن نیست، حرف مردم هم این نیست که طرح اجرا نشود بلکه می گویند چند ماه دیگر اجرا شود که مسیرهای جایگزینی که در دست اجراست ، تکمیل شود.

این اولین بار است که می بینم نسبت به اجرای طرحی اینقدر صدای منفی از مردم بلند شده حتی گران شدن بنزین چنین واکنشی نداشت و باز هم نخواهد داشت این بار هم نگرانی ها بیشتر از اینکه از فشار مالی باشد، از بر هم خوردن آرامش است.

هنوز هیچ کس نمی تواند پیش بینی کند بعد از یکشنبه چه اتفاقی می افتد ولی این بار برخورد با اعتراضات از سوی مقامات دوبی برایم جالب است، مدیریت اعتراض و واکنش به آن، عبور بر روی خط نازکی را می طلبد که یک طرفش تسلیم است و طرف دیگر اعمال فشار. این نقطه مرحله جدیدی است از تبعات افزایش جمعیت. دبی این دوران، نمونه خوبی است برای مشاهده تحولات اجتماعی که در بعضی کشورها سالها طول کشیده. در دبی به خاطر رشد سریع جمعیت ، هر سال شاهد یک پدیده جدید هستیم و پله ای جدید که باید برای رسیدن به مدرنیته آنرا بالا رفت.