اگر بشنوید یک خانم هشتاد و هشت ساله همیشه لباس های مردانه می پوشد و شدیداً سیگار برگ می کشد و شدیداً مشروب می خورد و گاهی هفت تیر با خودش حمل می کند و در هشتاد سالگی رسماً اعلام کرده که همیشه لذبین¹ بوده، چه در باره اش فکر می کنید.
هر چه فکر می کنید را بگذارید کنار اینکه این خانم، چاولا وارگاس یکی از خواننده های افسانه ای مکزیک است آنقدر در لحن آوازش موسیقی هست که برای لذت بردن از ترانه هایش هیچ احتیاجی نیست زبان اسپانیولی بلد باشید.
مضمون شعرهایش بیشتر وصف شوریدگی عشق مردان به زنان و توصیف غم عشق های زمینی است. در فیلم فریدا آن صحنه که یک پیرزن با صدای خشن مردانه در کافه روبروی فریدا می نشیند و آواز می خواند هم اوست که طبق شنیده ها با خود فریدای واقعی هم در جوانی رابطه خاص داشته، با توجه به اینکه فریدا هم تمایلات همجنس گرایانه داشته احتمالاً دور از واقعیت نیست. در فیلم بابل هم روی صحنه عروسی در مکزیک از صدای عجیب و گیرای او استفاده شده.
فرم ترانه های چاولا وارگاس "رانچرا"² است که از فرم های موسیقی فولکلوریک مکزیکی است. این فرم موسیقی بسیار آرام و خلوت اجرا می شود و خواننده های خوب این فرم باید بار اصلی موسیقی را با کلام و احساسشان بر دوش بکشند. برای من موسیقی چاولا ورگاس از آن نوع موسیقی های تصویر ساز است، یعنی با اینکه کلام را نمی فهمم ولی با هر بار شنیدن ترانه ها و گوش سپردن به لحن خواننده تصاویری از جلوی چشمم عبور می کنند که عموماً آرامش بخش هستند.
اگر جایی نام وارگاس به گوشتان خورد یا قیافه خشن مردانه یک پیرزن را دیدید که پشت میکروفون قرار گرفته شنیدن ترانه ای از او را از دست ندهید.

لینکها:
سایت رسمی چاولا وارگاس
یک لینک از یک اجرای زنده در یوتیوب

1. غلط دیکته عمدی و برای گریختن از فیلترهای اتوماتیک است.
Ranchera.2