با تشکر از
افشین عزیز که به آرزو بازی دعوتم کرده، با اینکه معتقدم اینجور بازی های وبلاگی که از یلدا بازی شروع شد، نباید با هر موضوعی ادامه پیدا کند و لوث شود ولی برای اینکه خودم را لوس نکرده باشم این بار هم شرکت می کنم.
آرزو دارم خیلی ناگهانی و بدون درد بمیرم و زمانش هم اصلاً مهم نیست.
آرزو دارم غیر از فارسی و انگلیسی، دو زبان دیگر را بتوانم بخوانم و صحبت کنم.
آرزو دارم به این درک برسم که هیچ گهی نیستم و هیچ کس را از بالا نگاه نکنم.
آرزو دارم سالی پنج عکس به درد بخور بگیرم.
آرزو دارم سختی هایی که قرار است در آینده با آنها مواجه شوم، یکی یکی نازل شوند نه با هم.
چون با ادامه اینگونه بازی ها و کشیده شدنش به حریم شخصی بلاگرها موافق نیستم، کسی را جهت ادامه بازی دعوت نمی کنم. بلاگرهایی که شخصیت خودشان و وبلاگشان برایم جذاب است، به اندازه کافی آرزوهایشان را در نوشته هایشان منعکس می کنند، دیگر دانستن مستقیم آرزوهایی که هر چند سال تغییر هم می کنند برایم جالب نیست.
عنایتی لطفا بهش بفرمایید.
:-)
Movafagh bashid ;) va az zendegi lezzat bebarid !
نظر لطفتونه
ممنون