من یک سالی به طور پاره وقت برای سازمان تربیت بدنی کار کرده ام، نه برای خود سازمان، در حقیقت رابط یک تشکل ورزشی خصوصی با سازمان تربیت بدنی بودم و هفته ای یک یا دو روز میز و تلفن و فکس در اختیارمان بود برای سازماندهی برنامه های گروه خودمان. به جرات و با تجربه عینی می توانم بگویم در آن زمان ، ساعت کار مفید کارمندان سازمان تربیت بدنی تهران، یک ساعت و نیم تا دو ساعت در روز بود ( اگر خیلی خوشبینانه نگاه کنم ) و بقیه به کاغذ بازی و بازی های دیگر می گذشت. از هر پنج جلسه مهمی که با مدیر کل یک بخش برگزار می شد، به اندازه یک گپ دوستانه تصمیمات گرفته و به اندازه نصف آن اجرا می شد.
فدراسیون ها هر کدام سیستم خودشان را داشتند ولی سیستم مدیریتی حاکم بر فدراسیون ها مشابه سازمان است کما اینکه خیلی از مدیرانی که در بخش های مختلف سازمان فعال بودند، بعداً ریاست یک فدراسیون را به عهده گرفتند.

اینها را گفتم که بگویم مدیریت فوتبال کشورمان شاهکاری است برای خودش. انصافاً روی سازمان تربیت بدنی را سفید کرده با این سوتی هایی که راه به راه می دهد. هنوز جریان تعلیق تیم ملی تمام نشده که تیم استقلال از راهیابی به مسابقات جام باشگاه های آسیا محروم شد، فقط به این دلیل که نام بازیکنان تیم ، سی ساعت دیر به دست کنفدراسیون فوتبال آسیا رسیده، از آن جالب تر مصاحبه با قلعه نوعی قبل از اعلام این خبر بود که از او پرسیدند ، فکر نمی کنید اگر اسامی را دیر اعلام کنید مشکلی پیش بیاید؟ ایشون هم گفتند: "نه مسئله ای نیست، فوقش یک جریمه می شیم" ..!!. راست می گید بابا مگر جریمه مالی از جیب شما کم می شود. عیبی ندارد؟ حالا بفرمایید این هم جریمه!
خیلی از تصمیمات سازمانی در ایران با همین دیدگاه انجام می شود مطمئن باشید اگر فقط وقت چای و شیرینی خوردن را از جلساتشان حذف می کردند، این سی ساعت جبران می شد.
بعد که می بینند کار خیلی خراب شد، شروع به ماست مالی قضایا و بعضی وقتها خواهش و تمنا می کنند. امروز صفایی فراهانی نامه ای فرستاده که نوشته بابا این استقلال کلی افتخار توی آسیا داره ، حالا یه کاری است که شده چرا عصبانی میشید!!؟

اصلاً فکر نکنید که با این محرومیت ها و جریمه ها خلل و تغییری در سیستم مدریت ورزش کشور ایجاد می شود، این سر و صداها که بخوابد، آش همان است و کاسه همان. مردم هم با یک برد ملی ، جانشان را برای مربی فدا می کنند و با یک باخت ، بچه همان مربی را در مدرسه کتک می زنند و شیشه خانه اش را می شکنند. این چیزها یکساله و دوساله عوض نمی شود، حداقل یک نسل کار دارد.