پژمانبلاگ
پنجشنبه، بهمن ۰۵، ۱۳۸۵
دیروز بعد از چند وقت هوس غذای جنوب هند کردم، رفتم رستورانی که نزدیک محل کارم است و دیدم همه کارکنان و سیستم رستوران عوض شده، که البته تمیزتر و بهتر شده بود، یک نوشیدنی جدید هم غیر از آب، روی میز اضافه شده بود، که در یک پارچ شیشه ای ریخته بودند و رنگش به زردی میزد، آدم را یاد شربت های ایران می انداخت تمام مشتری ها هم در حال نوشیدن آن با غذایشان بودند، با خودم گفتم چه جالب ، شربت با غذا می خورند. غذا را که آورد، لیوان را گذاشتم و از همان پارچ لیوانم را پر کردم ، دیدم داره از لیوان بخار بلند میشه، دست زدم دیدم نوشیدنی تقریباً جوشه!!
دست به پارچ زدم دیدم آن هم کاملاً داغه، ولی مزه اش شیرین بود، تجربه جالبی بود خوردن غذای خیلی تند با نوشیدنی گرم و شیرین، احساس سبکی بهم دست داده بود. یک بار هم در ساب وی دیدم یک پیرمردعرب آمد و با ساندویچ سرد ساب وی، یک لیوان نوشابه خوری بزرگ، قهوه گرم سفارش داد و با ساندویچش خورد ولی آن ترکیب به نظرم چیزی نیامد که ترجیح بدهم امتحان کنم.
دست به پارچ زدم دیدم آن هم کاملاً داغه، ولی مزه اش شیرین بود، تجربه جالبی بود خوردن غذای خیلی تند با نوشیدنی گرم و شیرین، احساس سبکی بهم دست داده بود. یک بار هم در ساب وی دیدم یک پیرمردعرب آمد و با ساندویچ سرد ساب وی، یک لیوان نوشابه خوری بزرگ، قهوه گرم سفارش داد و با ساندویچش خورد ولی آن ترکیب به نظرم چیزی نیامد که ترجیح بدهم امتحان کنم.
یک کتاب شروع کرده ام به نام یک سال در میان ایرانیان، که از یک دوست بهم رسیده. کتاب سفرنامه ادوارد براون از سفرش در سال 1887 تا 1888 یعنی 120 سال پیش به ایران است. کتابش یک جوری است که دوست دارم خیلی کند بخوانمش و آرام آرام با او همسفر شوم. این اسباب سفری که الان در اختیارمان است، باعث شده که خیلی از جزئیات از چشممان دور بماند، ولی سفر ادوارد براون با امکانات آن زمان و پای پیاده و اسب انجام شده و با جزئیات تمام قسمتهای طبیعت و تمام آدمهایی را که دیده توصیف کرده. خیلی کتاب شیرینی است. من نمی دانستم به شهر خوی ، دارالصفا هم می گفتند. شما می دانستید؟
4 Comments:
آرشیو
سپتامبر 2005اکتبر 2005
نوامبر 2005
دسامبر 2005
ژانویهٔ 2006
فوریهٔ 2006
مارس 2006
آوریل 2006
مهٔ 2006
ژوئن 2006
ژوئیهٔ 2006
اوت 2006
سپتامبر 2006
اکتبر 2006
نوامبر 2006
دسامبر 2006
ژانویهٔ 2007
فوریهٔ 2007
مارس 2007
آوریل 2007
مهٔ 2007
ژوئن 2007
ژوئیهٔ 2007
اوت 2007
سپتامبر 2007
اکتبر 2007
نوامبر 2007
دسامبر 2007
ژانویهٔ 2008
فوریهٔ 2008
مارس 2008
آوریل 2008
مهٔ 2008
ژوئن 2008
اوت 2008
سپتامبر 2008
اکتبر 2008
نوامبر 2008
دسامبر 2008
ژانویهٔ 2009
فوریهٔ 2009
مارس 2009
آوریل 2009
مهٔ 2009
ژوئن 2009
ژوئیهٔ 2009
سپتامبر 2009
اکتبر 2009
دسامبر 2009
ژانویهٔ 2010
فوریهٔ 2010
مارس 2010
مهٔ 2010
ژوئن 2010
اکتبر 2010
نوامبر 2010
دسامبر 2010
ژانویهٔ 2011
فوریهٔ 2011
مارس 2011
مهٔ 2011
ژوئن 2011
نوامبر 2011
مهٔ 2012
ژوئن 2012
ژوئیهٔ 2012
ژانویهٔ 2013
ژوئن 2013
ژوئیهٔ 2015
خوشحالم که از کتاب اینقدر خوشت اومده.
منم باهات موافقم که وقتی بیاده یا با اسب سفر میکنیم جزیاتی رو میتونیم ببینیم که
با اتومبیل اصلا متوجهش نمیشیم.
من گاهی با دوچرخه سفر میکنم و اینو کاملا تجربه کردم...
اینجوری "طول " سفرت کمتر و "عمق" اون بیشتر میشه.
کتابارو که خوندی نظرت رو بنویس
به نیکی خانوم و رضا سلام برسون