تمام مسلمانان غیر ایرانی که در امارات دیده ام چه شیعه چه سنی، چه عرب چه غیر عرب، دو چیز از مسلمانی را خیلی اهمیت می دهند، یکی روزه است و دیگری نماز جمعه.
اگر نماز روزانه ات را نخوانی ، مشروب بخوری، دروغ بگویی و هزار کار ناحلال دیگر انجام دهی، ایرادی نمی گیرندت، ولی اگر در ماه رمضان روزه نگیری یا در نماز جمعه شرکت نکنی، با نگاهی تحقیر آمیز و با هزار نیش و کنایه ، یادت می آورند که مسلمانی. فکر کنم ایرانی ها تنها مسلمانانی هستند که از نماز جمعه استقبال زیادی نمی کنند و دلیلش هم شاید این باشد که خطبه های نماز جمعه در ایران، بیشتر وجهه سیاسی پیدا کرده تا اجتماعی و آنهایی هم که اهل نماز جمعه هستند به خاطر قبول نداشتن عقاید سیاسی امام جمعه شان، به نماز جمعه نمی روند.
ولی چیزی که در امارات می بینم، این است که مسلمانان، از هر قومیتی، صبح های جمعه دوش می گیرند، لباس تمیز می پوشند، سنی ها کلاهی سفید سرشان می گذارند که در تمام ماه رمضان هم سرشان است، تمام برنامه هایشان را برای ظهر جمعه کنسل می کنند و به نزدیک ترین مسجد محل برای نماز جمعه هجوم می آورند و خیابان های اطراف همه مساجد محلی هنگام نماز جمعه، از جمعیت پر می شود، آنهایی که دیر می رسند چنان نگران به سمت صف نمازگزاران می دوند که گویی جایی آتش گرفته، بعد شیعه و سنی و وهابی کنار هم به نماز می ایستند و بعد از نماز به زندگی شان می رسند.
به همین خاطر اصلاً در فکرشان نمی گنجد که تلویزیون دولتی یک کشور اسلامی، در یک برنامه ورزشی مردم را به رفتن به کوه و پناه بردن به طبیعت در روزهای جمعه دعوت کند( که شبکه 3 ایران مدام این کار را انجام می دهد ) و این عجیب تر از این است که در یک کشور اسلامی بار و دیسکو وجود داشته باشد ( که در امارات هست و خیلی از همین مسلمانان شبهای جمعه در آنجا اوقات می گذرانند).

در ضمن دوستی در کامنت مطلب قبلی، توضیحاتی درباره عرب های متفاوت موجود در امارات و عادات آنها نوشته که البته اگر می خواستم تا این حد وارد جزئیات شوم کلی مطلب بود، فقط خواستم کوتاه و کلی نوشته باشم، شاید بعداً به ریزه کاری ها هم پرداختم.

دیگر اینکه فیلیپینی ها را هم یادآوری کرده که درست است، آنها را یادم رفته بود، اینقدر که همیشه در حاشیه اند به ذهنم نیامده بود، همانطور که این خواننده گفته، همه شان یا نگهدار بچه اند یا گارسون و نظافتچی، بهترین هایشان کارمندان دون پایه ادارات خصوصی اند، فیلیپینی ای ندیدم که حرکت کند و در جا نزند ولی طمع را در چشمانشان می بینم، هیچ نگاه فیلیپینی ندیدم که بتوانم بهش اطمینان کنم.