به فکرم رسید اقوام و ملیت های گوناگونی که در دوبی زندگی می کنند و من آنها را روزانه می بینم را به طور خلاصه و کد مانند تعریف کنم، این شد:

مردان عرب: هیز – تمیز – خوشبو – تنبل – خوش برخورد – ظاهر بین و ظاهر پسند – مغرور – دو چیز برایشان خیلی مهم است و برایش خوب پول خرج می کنند: شکم و زیر شکم.

زنان عرب: مدلهای گوناگونی دارند، بعضی هایشان کاملاً اروپایی شده اند که جزو تیپ زنان سنتی نیستند ولی زنان سنتی که لباس عربی می پوشند و قدیمی تر هایشان هم روبنده دارند اینطوری اند:
بد سلیقه – با عطرهای تند دوش می گیرن و میان بیرون – همیشه دو سه تا بچه پشت سرشان است که یک یا دو کارگر فیلیپینی از آنها مراقبت می کنند – نگاهشان طوری است که احساس می کنی استثمار می شوند.

هندی ها: کثیف - نگاه مظلوم – کمی زرنگ و آب زیر کاه – به راحتی دروغ می گویند- همیشه مغازه های ارزان را شلوغ می کنند- آرام ( چه در هند چه در دوبی ندیدم هندی ای عصبانی شود و داد و بیداد کند ) – دارای افکار اقتصادی و پول جمع کن- زن خوشگل هندی هنوز از نزدیک ندیدم – یک دوست هندی دارم که آدم جالبی است و از مصاحبت هم لذت می بریم ، ده سالی از من بزرگتر است و روزی دو پاکت سیگار می کشد و جزو معدود آدمهایی در دوبی است که بهش اعتماد دارم.

پاکستانی ها و بنگلادشی ها: عموماً کارگر و باربر و سرایدار اند ، همه هم در خانه های دسته جمعی زندگی می کنند و زندگی خیلی سختی دارند بعضی هایشان تا ده سال به کشورشان نمی روند که پولشان را جمع کنند تیپ و لباس و رفتارشان کمی از هم متمایزشان می کند ولی از نظر سطح زندگی در پایینترین سطح هستند. فقط دو پاکستانی دیدم که هر دو مال کراچی هستند و بیشتر از ده سال است که در دوبی هستند و وضع مالی بسیار خوبی دارند.

آفریقایی ها: کثیف – مردهایشان کفش های پاشنه تق تقی می پوشند و اکثراً کلاه دارند- غالباً در دوبی زندگی نمی کنند و فقط برای کار به طور موقت می آیند و می روند مثل روسها- همیشه بدنشان بوی ترشی می دهد.

ایرانیها: قبلاً راجع بهشان زیاد نوشتم ولی کلاً دو دسته هستند، کسانی که اینجا زندگی می کنند و کسانی که برای مسافرت می آیند هر کدام هم خصوصیات خودشان را دارند ولی در این نوشته قصد معرفی خارجی ها را داشتم، ایرانی ها باشند برای بعد.