پژمانبلاگ
سه‌شنبه، تیر ۲۷، ۱۳۸۵
همزمان با شروع جنگ جدی بین اسرائیل و حزب الله لبنان، فیلم مونیخ اسپیلبرگ را دیدم. قبلاً هم نوشته ام که اسپیلبرگ همیشه یک پارامتر های حرفه ای را در کارش لحاظ می کند که فیلم هایش حداقل به یک بار دیدن می ارزند، در مونیخ هم این قضیه صدق می کند ، ولی به نسبت بسیاری از فیلم های خوب خود اسپیلبرگ، این یکی کمی حول حولکی به نظرم رسید، شاید به خاطر این بوده که کاملاً در تمام مراحل ساخت فیلم عجله کرده تا فیلم به اسکار برسد و همین ، اجازه برداشتهای مکرر تا مرز دلخواه را از او گرفته.
داستان و شخصیت های فیلم کاملاً واقعی هستند و ماجرا، انتقامجویی اسرائیل در سال 1972 از طرح ریزان ماجرای گروگانگیری و کشتن ورزشکاران اسرائیلی در المپیک مونیخ است. این بار اسرائیلی ها هستند که فلسطینی ها را ترور می کنند ولی باز هم لحن کلی فیلم حق را به اسرائیل می دهد هر چند سوالات بی اهمیتی مطرح می شود که جواب هایش دردی دوا نمی کند.
جالب است که جنگ این روزها هم در جواب یک گروگانگیری شروع شده . شاید جنگی که امروز بین حزب الله و اسرائیل راه افتاده نقطه عطفی در تاریخ خاور میانه باشد ، ولی در صورت پیروزی هر طرف و شکست دیگری ، تفکر ناسیونالیستی اسرائیلی و انتقام جویی فلسطینی ، نه با جنگ فیزیکی ، بلکه با ادغام نسلهای جدید هر دو طرف ، آنهم نه در یکی دو سال، بلکه در حدود یک قرن ممکن خواهد بود و بس بقیه ماجرا بازی های اقتصادی است و به این بستگی دارد که آس دست کی بیافتد.
نوشته شده در ۱۰:۳۴ قبل‌ازظهر توسط نویسنده: پژمان.
1 comments
1 Comments:
Anonymous ناشناس said...
salam pejman .balad nistam too webloget comment farsi bezaram.!!!!
chetori? rasti dige negarane size koreye zamin nistam.rast migofti koochak tar shode.baz ham be nevceshtehaye man sar bezan va nazarat ra begoo.be omide didar
۷:۱۳ قبل‌ازظهر  
ارسال یک نظر
<< Home