Pejmanblog

پژمانبلاگ

شنبه، اردیبهشت ۱۶، ۱۳۸۵

این آخر هفته فیلم "خاطرات موتور سیکلت" *را دیدم و جمعه هم به تئاتر موزیکال شیکاگو رفتم که بلیطش را یک ماه و نیم پیش خریده بودم و شدیداً مشتاق بودم ببینمش.

راجع به تئاتر، نیکی مفصل نوشته که می تونید تو وبلاگش بخونید من فقط اضافه می کنم که موضوع تئاتر دقیقاً همون موضوع فیلم شیکاگو بود و تمام آهنگ هایش هم آهنگهای همان فیلم بود چون فیلم رو از روی این تئاتر که سابقه اجراش به 50 سال پیش برمی گرده ساخته بودند و وقتی تئاتر رو می بینی دقیقاً فرق بین تئاتر و سینما رو احساس می کنی، درحقیقت ناتوانایی های سینما در خلق فضاهای صحنه ای کاملاً به چشم میاد. البته این اولین تئاتر غیر ایرانی بود که در عمرم دیدم و خوب طبیعتاً به نظرم بهترین بود، ولی به عنوان کسی که دو بار با دو گروه تئاتری در ایران همکاری کرده ،می تونم به جرات بگم در زمینه تئاتر موزیکال (که هنوز به معنای واقعی در ایران نداریم) اگر همین الان شروع کنیم پانزده سالی طول می کشد تا به این سطح اجرا برسیم البته فقط در فضای فرهنگی خودمان،این کار که کاملاً آمریکایی بود و از نظر فرهنگی خیلی با فضای ایران تفاوت دارد.

فیلم خاطرات موتور سیکلت که از روی کتاب خاطرات چه گوارا در سفر او همراه یک دوست با موتورسیکلت به کل آمریکای جنوبی ساخته شده، آنقدر که انتظار داشتم خوب نبود ولی از دیدنش هم پشیمان نیستم، تغییرات روحی که برای او پیش می آید به نظرم باید بیشتر از چیزی که به تصویر کشیده شده، باشد.

به خدا من همه عمرم در دوبی به فیلم دیدن و خوش گذرانی نمی گذرد کلی واسه خودم کار و زندگی دارم ولی اینا رو می نویسم.

The Motorcycle Diaries

نوشته شده در ۷:۵۷ بعدازظهر توسط نویسنده: پژمان.

2 comments

2 Comments: