صبح ساعت چهار و نیم بیدار شدم و اسکار را دیدم. لیست برندگان را که می توانید همه جا از جمله اینجا به فارسی و اینجا به انگلیسی ببینید.
چیزی که توجهم را کمی جلب کرد شباهت بین جذابیت جورج کلونی و گریگوری پک بود.نوع جذابیت و بسیاری از تیک های رفتاری شان به هم شبیه است. در حقیقت جورج کلونی ، گریگوری پک معاصر است با تمام خصوصیات عصر خودش. آرامش و جدیت در نگاه هر دو به یک فرم هستند، لبخندهایشان کاملاً شبیه است و البته کاملاً حساب شده ، اجزای صورت هر دو کاملاً مردانه ولی ظریف چیدمان شده که هر دو را دوست داشتنی می کند. البته با تمام شباهت ها ،با دریافتی که من از شخصیت جورج کلونی دارم ، در او پارامترهایی که نامش را پارامترهای انسانیت می گذارم ، پر رنگ ترند تا گریگوری پک.
بیشتر فیلم های اسکاری را هنوز ندیده ام ، ولی امسال قضاوت یک سویه نبود که یک فیلم همه جوایز را درو کند و جوایز بین فیلمهای کاندیدا پخش شد. داستان دو فیلم مطرح کاندیدا راجع به همجنس گرایی و یک فیلم راجع به تغییر جنسیت مرد به زن بود که قطعاً جریاناتی پشت پرده حمایتهایی انجام داده اند تا کمی دید منفی مردم جهان به خصوص جهان سوم نسبت به همجنس گرایی تغییر کند که البته مثبت است. نوشته پارسالم راجع به اسکار هم اینجاست که هنوز بر سر همان نظر هستم.

مهمترین تمشک های طلایی امسال هم به تام کروز و نیکول کیدمن داده شد.