پژمانبلاگ
دوشنبه، بهمن ۰۳، ۱۳۸۴
یک فیلم و یک کتاب

خواندن کتاب کد داوینچی به زبان انگلیسی را که در زمان خواندن هری پاتر متوقف کرده بودم دوباره چند روز است از سر گرفته ام و بسیار با سرعت زیادی جلو میرود ، سریع تر از چیزی که از خودم انتظار داشتم، برایش برنامه چهار ماهه ریخته بودم ولی با این سرعت به یک ماه هم نمی رسد، کاملاً با سیستم ادبی نویسنده و همچنین لغات تکراری که به کار می برد آشنا شده ام و این خواندنم را روانتر کرده، خود داستان کتاب هم آنچنان جذاب و پر کشش است که فکر کنم اگر به فارسی بود یک روزه تمام می شد، اصلاً نمی شود کتاب را زمین گذاشت ، می دانم که در ایران به نام راز داوینچی ترجمه شده ، شدیداً توصیه اش می کنم ، قبل از اینکه سال آینده فیلمش را با بازی تام هنکس ببینید ، کتاب را بخوانید.
هفته گذشته فیلم داگویل* با بازی نیکول کیدمن را دیدم که خیلی بهم چسبید، تقریباً شبیه تئاتر است ولی با پارامترهای سینمایی، کل داستان در یک شهر کوچک می گذرد که در حقیقت یک سالن بزرگ است با خط کشی های روی زمین که محدوده خانه ها را مشخص می کند ، نه دری نه دیواری ، فقط روی زمین ها نوشته شده خانه فلانی و جای سگ و ... همه چیز برای بیننده آشکار است صحنه کاملاً تئاتری است. حرف کلی فیلم، توجیهات اخلاقی مردم برای کثافت کاری هایشان است ، توجیهاتی بیشتر برای وجدان خودشان تا دیگران. یک راوی تو را از ابتدا تا انتهای داستان هدایت می کند و طی سه ساعت با لایه های زیرین یک جامعه معمولی که هر کجا می تواند باشد آشنا می شوی. دیدنش را برای آنها که به فیلم جدی غیر تجاری علاقه مندند توصیه می کنم.
*Dogville
نوشته شده در ۱:۳۵ بعدازظهر توسط نویسنده: پژمان.
0 comments