پژمانبلاگ
پنجشنبه، خرداد ۲۶، ۱۳۹۰
ماه سرخ شده و تاریک است.
غریب است
و من زیر نوری که ندارد، می دوم و به این می اندیشم که امشب، در عوض نوری که همیشه شبهایم را روشن کرده، سایه ام را بر او افکنده ام.
ماه امشب، برای چند لحظه ای که در تاریخ هیچ است، سنگینی سایه زمین و همه آدمهایش را تحمل می کند.
نوشته شده در ۱۱:۰۷ قبل‌ازظهر توسط نویسنده: پژمان.
0 comments