پژمانبلاگ
سه‌شنبه، دی ۰۶، ۱۳۸۴
دوباره چند روزی کارم زیاد شد و نرسیدم اصلاً وارد دنیای اینترنت بشم چه برسه به اینکه وبلاگم را هم بنویسم از همه خبرها هم دور افتادم
فیلم کینگ کونگ را رفتم سینما دیدم که از حد انتظارم پایینتر بود ، با اینکه هنرپیشه ها خوب بودند ، شخصیت پردازی آنقدر ضعیف بود که نه تنها هنرپیشه ها هیچ رنگی نداشتند، بلکه شخصیت خود کینگ کونگ هم در حد یک اسباب بازی بود، تمام تمرکز فیلم روی جلوه های ویژه اش بود و همه چیز جانبی بی ارزش شده بود شاید اینطوری اگر کارتونش را می ساخت جالب تر می شد
مژده به مردم عزیز ، بالاخره بعد از بیست و اندی سال، تلویزیون شب کریسمس عمو اسکروچ پخش نکرد و به جای آن کارتون قطار سریع السیر قطبی یا همان پلار اکسپرس را پخش کرد، از این پس تا بیست سال دیگر این کارتون بسیار جدید پخش می شود تا همه بچه هایی که الان بچه هستند ، وقتی بزرگ می شوند تمام دیالوگ هایش را حفظ باشند، در این میان پخش فیلم آواز برنادت همچنان ادامه خواهد داشت
دوشنبه، آذر ۲۸، ۱۳۸۴
بعضی از کارگرهایی که کار باربری در دوبی انجام می دهند ، در چشمانشان هوش و استعدادی دیده می شود که به خاطر فقر و مهاجرت به خاطر کسب اندکی در آمد، در حال کور شدن است، در محل کار من چند پوستر به دیوار نصب است که هیچ هماهنگی با فضای کاری ای که دارم ، ندارند و اینها معمولاً توجه مراجعه کنندگان را به خود جلب می کنند، یکی از آنها پوستری است از عکس فروغ فرخزاد که زیرش نوشته شده
آه ای زندگی، منم که با همه پوچی از تو لبریزم
چند روز پیش یکی از کارگران پاکستانی که انگلیسی حرف می زند و می تواند حروف فارسی را هم تا حدودی بخواند ، چشمش به این پوستر افتاد و گفت : آه ای زندگی، صنم که با همَ َ پوچی از تو لبریزم ، یعنی چه؟
حالا من مانده بودم چه طور این جمله را برایش به انگلیسی برگردانم ، گفتم باور کن نمی شود این را ترجمه کرد ولی کلاً می شود: ای زندگی من پر از تو هستم . کلی حال کرد و رفت . آدمهای جالبی گاهی در این کارگرها پیدا می شوند، بالقوه بعضی هاشان فیلسوف اند، بعضی ها مدیر کل، بعضی نقاش، بعضی آهنگ ساز، سیاست مدار ، نویسنده، شاعر، معلم ... ولی اینجا، همه کارگرند، فقط کارگر
هفته سینمایی
دیروز آخرین فیلم در فستیوال دوبی را دیدم، یک شب ، به کارگردانی نیکی کریمی و بازی هانیه توسلی
فیلم داستان دختری است که یک شب تا صبح را در خیابان می گذراند و با مردان متفاوتی روبه رو می شود که هرکدام داستانی برای خود دارند و برخورد متفاوتی با او که دختری تنهاست بروز می دهند، به عنوان فیلم اول قابل قبول بود ولی بی ایراد هم نبود، بازی ها ضعیف بود که البته خود کارگردان گفت مخصوصاً از بازیگران بی تجربه استفاده کرده بودم، در فیلم نامه هم فضای زیادی برای ریزه کاری هایی وجود داشت که فقط از بعضی از آنها اسفاده کرده بود. کلاً از انتظارم پائینتر بود ولی نمی توانم بگویم بد بود
بعد از فیلم ، نیکی کریمی و هانیه توسلی آمدند و به سوال های تماشاگران جواب دادند ، گفت قرار است دو سه ماه دیگر این فیلم در ایران با حدود پانزده دقیقه سانسور ، نمایش داده شود. زمان کل فیلم 90 دقیقه است
از سه فیلمی که در جشنواره امسال دیدم ، گلهای شکسته از بقیه بهتر بود ، پس از آن پنهان و بعد یک شب و از وقت گذاشتن برای آنها هم پشیمان نیستم ، کینگ کونگ و هری پاتر را هم در برنامه بعدی دارم تا ببینیم چه می شود
فیلم اسامه را هم پریشب روی دی وی دی دیدم که جایزه نخل طلای کن پارسال را گرفت ، آن هم به یک بار دیدن می ارزد
هفته گذشته بعد از مدتها خودم را با فیلم خفه کردم که خیلی هم حال داد، تا مدتی اشباع خواهم بود، ولی دلم برای دیدن تئاتر شدیداً تنگ شده ، بالاخره یا خر را باید بخواهیم یا خرما را ، هر دو را که نمی دهند
پنجشنبه، آذر ۲۴، ۱۳۸۴

مشخصاً احتمال زیادی وجود داره که وقتی داری از یکی از 3 شعبه تهیه بلیط فستیوال فیلم دوبی در شهر، بلیط تهیه می کنی یک نفر دیگه هم همزمان با تو در باجه بغلی مشغول خرید بلیط فیلم های مورد علاقه اش باشه، ولی اینکه اون آدم سه هفته بعد تو سینما، درست بیاد کنارت بشینه کمی بعیده، و بعد با وجود اینکه مرد هندی متشخصی به نظر می رسه و ریش پروفسوری داره و کت شلوار کرم پوشیده و موهاشو از این طرف به اون طرف سیم کشی کرده، از اول فیلم شروع به چُسیدن کنه و دهنش بوی نعش مرده بده که از دو متری قابل استنشاق باشه، خیلی احتمال نداره ، کمی تا قسمتی هم بعیده!!؟ خب این اتفاقی بود که برای من دیشب افتاد سر دیدن فیلم خوب گلهای شکسته
اولش هی با خودم گفتم باد روده اش بالاخره تموم میشه دیگه ، دهنش هم که تقصیر خودش نیست لابد بیماری لثه داره عیب نداره هر دو را تحمل می کنم، ولی بعد از نیم ساعت آقا کفش هاشون رو هم در آوردند و عطر افشانی را به اوج رساندند، اون طرفش زنش نشسته بود که به نظر می رسید همه چیز برایش طبیعیه ولی من دیگه جامو عوض کردم ، تازه وقتی دو تا صندلی اون طرف تر نشستم فکر کنم یک چپ چپی هم بهم نگاه کرد
این از جریان جانبی فیلم دومی که در فستیوال رفتم به کارگردانی جیم جارموش و اما خود فیلم
فیلم گلهای شکسته داستان مرد بالای چهل سال مجردیه که همیشه تو زندگیش با دوست دخترهاش زندگی کرده و بعد از مدتی یا اونا ولش کردند یا این اونا رو ول کرده ، تا اینکه یک نامه بدون امضا و آدرس دریافت می کنه از یکی از دوست دختران قدیمی اش، که نوشته بوده وقتی ما از هم جدا شدیم من حامله بودم و تو یک پسر داری که الان 19 سالشه... حالا این بدبخت نمی دونه این نامه از کدوم یک از دوست دخترهای بیست سال پیششه و داستان از همینجا شروع میشهفیلم بسیار داستان روانی دارد و با مایه های طنزی که در داستان هست کلاً از اول تا آخر فیلم، خنده بر لبان بیننده هست ولی پشت خنده ها یک تفکر عمیق آزار دهنده قلقلکت می دهد و آن پیچیدگی موقعیتی است که مرد اول داستان در آن گیر کرده، کسی که هیچ وقت به تشکیل خانواده اعتقاد نداشته ، ناگهان می فهمد پدر است و یک حس ناشناخته جدید در گیرش می کند که تو را هم با خود می برد. بازی ها و کارگردانی بسیار خوب هستند که البته گفتن ندارد، فیلم جایزه ویژه هیئت داوران کن امسال را گرفته و شارون استون در مصاحبه ای اخیراً از نقش کوتاهی که در این فیلم داشته به عنوان یکی از بهترین کارهای کارنامه هنری اش نام برده
چهارشنبه، آذر ۲۳، ۱۳۸۴
این دوبله هم در تلویزیون ایران داستانی شده!!؟
تمام فیلم هایی که نشان داده می شوند از ابتدا تا انتها زیر تمام صحبت ها یک موزیک بی ربط در حال پخش است که آرام آرام تا انتهای فیلم اعصابت را متشنج می کند و خیلی وقتها هم نمی فهمی چرا؟
صدای هنرپیشگان بسار از فیلم بیرون است و مثل اینه که هنرپیشه ها دارن تو خونت صحبت می کنند و فیلم از آمریکا پخش میشه!؟
چون برای دوبله مجبورند کل صدای فیلم را قطع کنند به همین خاطر بیشتر صداهای پا، صدای برخورد اشیاء ، نفسهای مهم هنرپیشگان و همه صداهای متفرقه که در مجموع بسیار در فیلم اهمیت دارند حذف شده
از آنجا که بانوان محترمه خارجی خیلی در لباس پوشیدنشان رعایت شئونات را نمی کنند مردم مجبورند دماغ و چشم و گوش هنرپیشه ها را از نزدیک به صورت زوم شده ببینند که چشمشان به پایینتر نیافتد، البته این که خداییش به دوبله مربوط نیست
این که از اول تا آخر فیلم ها موزیک پخش می کنند فکر کنم به این دلیل مهم است که در ناخودآگاه بیشتر مردم ،سکوت از نظر مفهومی بی معناست، این قضیه در اجرای موسیقی عامه هم مشخص است که اکثراً تمایل زیادی به حذف سکوت ها در اجرای موسیقی دارند ، این را می توان از زمزمه های مردم به راحتی احساس کرد، در صورتی که سکوت در خیلی از مواقع تاثیرش از هر صدایی بیشتر است ، نمی دانم اینها که این سیاست را در دوبله پیاده می کنند اصلاً به این معنای سکوت فکر کرده اند یا نه، اینکه تو دو ساعت بدون هیچ سکوتی یک فیلم تکه تکه-حتی اکشن- را ببینی واقعاً به نظرشان مهیج و تاثیر گذار است !؟ یک کودک ده ساله که حتی هفته ای یک بار اینگونه فیلم می بیند، چگونه در مدرسه با دوستانش برخورد خواهد کرد با سکوت و آرامش!؟
سه‌شنبه، آذر ۲۲، ۱۳۸۴

اولین فیلمی که در فستیوال فیلم دوبی دیروز دیدم فیلم "پنهان" بود به کارگردانی مایکل هانکه و بازی دانیل اوتوی (روز هشتم) و ژولیت بینوش ( آبی ) که بازیهای بسیار درونی و خوبی داشت ، موضوع فیلم قابل تعریف نیست فقط می توانم توصیه کنم به کسانی که این فیلم به دستشان رسید حتماً برای دیدنش وقت بگذارند، فیلم پر از سکوت های معنا دار و گاهی آزار دهنده است ، ( در سالن بارها صدای آپارات را می شنیدم) ، یک صحنه بسیار تاثیر گذار و ناراحت کننده دارد و بسیاری صحنه های بکر سینمایی زبان فیلم هم فرانسه با زیرنویس انگلیسی بود
این چیزهایی که نوشتم بیشتر شبیه تبلیغ شد تا بررسی فیلم ! به هر حال همینه که هست فیلم بعدی را فردا می روم که آخرین فیلم جیم جارموش است به نام گلهای شکسته
یکشنبه، آذر ۲۰، ۱۳۸۴
یک هفته با خبر بد
عجب هفته ای بود هفته پیش! سقوط خبرنگاران ، آلودگی بیش از حد ،تعطیلی عمومی، مرگ نوذری ، دقت کردید هر چند وقت یک بار سپلشک آید و زن زاید و مهمان عزیزی برسد!؟
از شخصیت نوذری خوشم نمی آمد ولی از کارش چرا، شنیدم که زمانی در یکی از جشنواره ها یک فیلم را با دو نفر دیگر به طور زنده دوبله می کرده، آن هم نه یک سانس ، از صبح تا شب !؟ الان کسانی که اینقدر عاشقانه کار کنند بسیار کم هستند در تمام رشته ها
داستان های هواپیما ادامه دارد و خواهد داشت ،کوتاهی ها کم نبوده ولی چیزی که از میان همه نارسایی ها توجهم را جلب کرد این بود که فقط مسافران هواپیما تحت پوشش بیمه بوده اند و به تعداد 84 نفر که تعداد سرنشینان معمولی بوده ، خلبان و کادر پرواز و بقیه که اضافه سوار شده اند همچنین خانه های ویران شده و کسانی که خارج از هواپیما مرده اند شامل بیمه نمی شوند
جمعه از سینما 4 فیلم حاجی واشنگتن را دیدم انتظامی هم راجع به فیلم خاطراتی گفت که شیرین بود
فلیکر همچنان در دوبی فیلتر است و من همچنان مشغول خواندن هری پاتر و جام آتش، اولین کتاب انگلیسی ام را هم شروع به خواندن کردم که همانا داوینچی کد یا رمز داوینچی است ، البته در ایران ترجمه شده ولی من هوس کردم اصلش را بخوانم ، خیلی کند پیش می رود چون احتیاج به دامنه لغاتی فراتر از معلوماتم دارد ولی بسیار لذت بخش است کتابی را بی واسطه مترجم خواندن حتی اگر روزی دو صفحه باشد، البته هر چه جلو می روم به طور طبیعی سرعت خواندنم هم بیشتر می شود
چهارشنبه، آذر ۱۶، ۱۳۸۴
بدون شرح

از توکا نیستانی
دوشنبه، آذر ۱۴، ۱۳۸۴
البته این جور گزارش ها که در روزنامه های اروپایی و آمریکایی زیاد شده، یکی از دلایلش تحریک آنها به سرمایه گزاری در دوبی است ، نه اینکه بگویم دوبی اینگونه نیست ولی پشت این مقالات چیزهای دیگری هم هست
شنبه، آذر ۱۲، ۱۳۸۴

دیروز امارات سی و شش ساله شد و حسابی اینجا تعطیل است، دارن میمیرن از خوشی، به همه پرچم میدن و مثل اینکه تیم فوتبالشون برنده شده باشه ماشین ها تو خیابون بوق می زنند و شلوغ می کنند، عیب نداره اینام دلشون به همین چیزا خوشه
بعد از مدتها یک فیلم گرفتم دیدم که همانا" بتمن می آغازد" بود، بین بقیه بتمن ها این یکی به مراتب بهتر بود کاملاً یک سر وگردن از بقیه بالاتر است ، به طرفداران فیلمهای پسرانه دیدنش را توصیه می کنم ، البته هنرپیشه نقش اصلی خیلی به من نچسبید ولی ساختار کلی فیلم، بسیار خوب بود
فستیوال فیلم دوبی در راه است که امسال سال دوم برگزاری اش است و خیلی سعی می کند بتواند اعتبار فستیوال قاهره را به دست بیاورد ولی چند سالی کار دارد، منتها امسال پر بار تر از پارسال آمده ، اجالتاً رفتم سه تا بلیط خریدم برای سه تا فیلم که به موقعش بعد از دیدن فیلم ها راجع بهشان خواهم نوشت